Met N-VA Bilzen naar het congres in Gent.

Ontiegelijk vroeg stonden we met een drietal uit Bilzen op de bus in Genk te wachten. Soms denk ik echt dat je een beetje gestoord moet zijn om op je vrije dag om 6 uur op te staan om de bus te pakken om 7u20. Bij het wachten op een langslaper van Genk krijg ik al een telefoontje. De anderen van Bilzen die carpoolen van de Kimpel missen nog iemand. Of wij geen telefoonnummer hebben. En lap, nog een langslaper, we bellen deze langslaper zelfs wakker… Na enige minuten vertraging vertrekt de bus dan naar Lummen voor de tweede oppikplaats. Daar stonden de 10 andere Bilzenaren samen met nog heel wat volk reeds te wachten. Na nog even te wachten op onze langslaper besluiten we toch door te rijden,  telefonisch contact lukt ook niet meer. Hij besluit op eigen kracht naar Gent te rijden. Toch wel knap!

Na een voorspoedige rit komen we aan in Gent. Aan de ingang worden we verwelkomd door VVB met strooifolders : “ Woord houden”. Natuurlijk dachten wij, wat hadden ze gedacht? (Volgens mij waren die folders voor een ander congres bedoeld )

Binnengekomen gaan we snel onze stemkaart halen. Het wordt al aardig druk, dus maar rap naar binnen. We zien buiten de zaal stoelen en schermen staan voor de minder fortuinlijken die niet binnen kunnen.

We krijgen een plaats bovenaan de zaal recht in het midden. Het is al dadelijk indrukwekkend hoe snel de zaal volstroomt en dat de mensen blijven staan aan de zijkant. Om 5 over 10 begint al het eerste ritmische geklap. De sfeer zit erin, even later opnieuw geklap en spontaan zet een groep de “blauwvoet” in. De zaal neemt over. Dit is puur kippenvel.

Dan komt Bart De Wever de zaal binnen. De keet ontploft zowat. Ik zeg tegen mijn buur dat het niet meer stuk kan, de eensgezindheid voel je gewoon.

Frieda, ja die uit Bilzen, opent het congres als algemeen secretaris. Eerst krijgen we een filmpje te zien.  Hierin wordt getoond wat de N-VA en toch wel speciaal haar voorzitter de voorbije maanden over zich heen heeft gekregen. Je zou voor minder een samenhorigheidsgevoel krijgen.

De voorzitter geeft dan in zijn eigen stijl een uiteenzetting. Steeds weer slaagt hij erin mij te boeien en te verrassen met zijn spitsvondigheden en cynisme. Dat moet je eigenlijk eens meemaken. Beschrijven zou afbreuk doen aan het origineel.

Natuurlijk wordt ook uiteen gezet welk standpunt het partijbestuur voorbereid heeft en unaniem steunt. “In de gegeven omstandigheden zegt de N-VA zijn steun aan de federale regering op. De N-VA zal de gevolgen dragen van deze consequente beslissing.” (Vrij )

Zoals het een democratische partij betaamt kunnen dan de leden hun zeg doen. Op de volgorde wordt enkel één uitzondering gemaakt voor minister Geert Bourgeois. Hij mag als eerste aan het woord. In een andere stijl maar niet minder aangrijpend legt Geert uit dat hij zijn ministerschap in de handen van de partij legt. Hij dankt zijn kabinetsmedewerkers voor de goede samenwerking als het moest mislopen. Het is niet de eerste keer dat ik Geert zo over zijn ministerpost bezig hoor. Het  begin van de Vlaamse regering was zo in de partijraad. Geert stelt zich ten dienste van de partij. Ik weet niet of het door de vermoeidheid was maar ik werd verdorie zelfs even sentimenteel.

Daarna was de micro voor de leden, waaronder ook enkele parlementairen en kabinetsmedewerkers. Enkelen waarschuwden voor de afgrond. De meesten waren zich bewust van het gevaar voor het kartel maar steunden volmondig het voorstel. Meest opvallende toch wel weer Pol met zijn vaste TV cravatte en leuke analyse van de tekst van de drie “musketiers”.

Daarna hield de voorzitter zijn pleidooi als steun voor het voorstel.

Dan was het stemming. Wie is voor ? De kaartjes gaan omhoog. Onmiddellijk gaat er een bewonderde oef door de zaal. Het lijkt wel of ieder kaartje omhoog gehouden wordt. Glunderende gezichten. Wie is tegen? Ik zie één kaartje in mijn gezichtsveld. Iedereen kijkt natuurlijk. Toch wel een moedige type dat daar zit. Dat noemen ze echte democratie. Onthouding? Ik zie ook enkele kaartjes. De spanning is echter weg.

Het enthousiasme werkt chaotisch. Mijn gevoel voor juiste volgorde is dan ook een beetje weg. Ik herinner mij dat Bart komt te zeggen dat de VLD bij monde van Bart Somers reeds het ontslag van Geert eist. Een fysieke walging overkomt mij en met mij een groot deel van de zaal. Het politiek landschap is werkelijk veranderd, de PVV is terug…

Bij de afsluiting wordt ook de regie omgegooid. Bij het handgeklap wordt plots rechts van mij de Vlaamse Leeuw aangeheven. De zaal neemt over. Ik ben nu al wel op enige congressen geweest en ben zeker dat dit niet het geplande moment was. Ik zie Frieda aan het spreekgestoelte ook wat onzeker kijken. Dit was zo niet gepland. De hele partij staat nog niet in slagorde op het podium. Na het eerste refrein valt het stil. Plots toch het tweede refrein, nu weer uit een ander hoek. Het enthousiasme is niet meer te stoppen. In de westerns riep men vroeger “stampede” als de kudde op hol sloeg. Hier was dat ook gepast geweest J.

 Er worden nog wat bloemen gegeven. Bart en Geert geven deze door aan hun echtgenotes met een oprechte knuffel. Heel de zaal toont toch wel respect voor deze sterke vrouwen achter hun mannen.

Dan de afsluiter, iedereen staat op het  podium maar welk lied nu? Iemand, ik denk Bart, krijgt het geweldige idee om “gebed voor het vaderland” te zingen. Een betere afsluiter kon je voor dit congres niet bedenken.

 Gebed voor het Vaderland

Heer, laat het prinsenvolk der oude Nederlanden
Niet ondergaan in haat, in broedertwist en schande;
Maak dat uit de oude bron nieuw leven nogmaals vloeit,
Schenk ons de taaie kracht om fier, vol vroom vertrouwen,
Met nooit gebroken moed ons land herop te bouwen;
Tot statig als een eik voor U ons volk herbloeit.

Na een zoektocht naar onze bus gaan we terug op weg. Iedereen  in gedachten aan de historische gebeurtenis waar we met z’n allen deel vanuit maakten.

Walter