TERUG NAAR DE EERSTE CAMPAGNEFOTO

"Ik was een introverte jonge vrouw die zich vooral in kleine groepjes goed voelde. Niet op een podium. Niet voor een micro. Toen ze me vroegen voor de lijst 'Vernieuwing' van VU-signatuur heb ik dus lang geaarzeld, ook omdat ik net een eigen architectenkantoor had opgestart. Maar de politiek is goéd voor mij gebleken. De verrijking van mijn leven in feite. Als architecte, alleen achter de computer, was ik nooit zo getransformeerd."

Op dit eerste campagnebeeld was Brepoels 27 jaar en toch ze had nog die schoolmeisjes-look. "Tja, ik heb bij de 'Blauwe Nonnen' in Hasselt school gelopen." Maar als je even blijft kijken, zie je in de blik ook iets van rockster Chrissie Hynde van The Pretenders. Brepoels lacht: "Ik had net mijn lange, meisjesachtige haren laten kortwieken. Dit 'pagekopke' was de volgende stap naar de volwassenheid. Achter mijn brave uiterlijk zat een rebelse, zelfstandig vrouw. Mijn vader overleed op mijn tiende. Ik heb groot respect voor moeder, die er in slaagde haar vier kinderen te laten studeren, maar zelf wilde ik absoluut geen huismoeder worden. Ik wou de wereld zien en da's me gelukt ook. Precies 30 jaar later vraag ik me wel af of ik er te vroeg in ben gerold. Ik ben met de politiek getrouwd, zie je, al de rest moest wijken."

Bijzonder moment

De verkiezingen van 14 oktober worden een bijzonder, persoonlijk moment voor Brepoels. "Ik verhuisde er speciaal voor terug naar Bilzen, mijn geboortestad. Net zoals ik -op vraag van de politiek- mijn heimat in 1993 verliet en verruilde voor Hasselt. Twee VU-volksvertegenwoordigers in één stad -kopman Johan Sauwens en ik- dat was toen te veel." Het ironische is dat Brepoels bij haar terugkeer net de concurrentie aangaat burgemeester Sauwens, intussen een CD&V'er. "Maar ook zonder de politiek was ik wel teruggekomen, dit is mijn thuis, waar ik voor het eerst opkwam. Mijn bijna 90-jarige moeder gaat nog altijd flyers in de bussen steken, samen met mijn zus. Ik mag zeggen dat ik die eerste 1.426 voorkeurstemmen in 1982 aan mijn haar, mijn broer en zussen te danken heb. Want in het koor, bij de vrouwenbond of bij de bakker ben je toch de 'dochter van' of 'zus van'."